Mindplay(ing) of mindfuck(ing) zijn intense mentale spelen die je op verschillende manieren kan gebruiken. Hoe beter je je partner kent, hoe uitgebreider de mogelijkheden. Er dient voorzichtig mee omgesprongen, zeker wanneer je je spelpartner niet goed kent of kan inschatten.
Beide woorden worden weleens door mekaar gebruikt, maar voor mezelf maak ik toch een onderscheid.
Mindfuck
Laten we beginnen met een voorbeeld uit mijn eigen ervaring om de kracht van mindfucking te illustreren.
Het spel zelf heb ik bewust een week of twee op voorhand ingeleid om een spanningsboog te creëren. Dat maakt het naar mijn mening ook geloofwaardiger. De mindfucks die ik doe zijn namelijk geen activiteiten die je zomaar zou doen.
Ik had mijn partner laten weten dat ik het erg geil zou vinden mocht ik over haar bovenlijf kunnen plassen. Primair gedrag, terrein afbakenen, blabla…
Ze stond er aanvankelijk erg weigerachtig tegenover maar in de dagen erna bracht ik het af en toe naar voor, belovend dat ik zeker haar mond, ogen en haren zou ontzien.
Uiteindelijk gaf ze toe dat ze het idee zelf ook wel best opwindend vond en we spraken af dat we het bij het eerstvolgende spelmoment zouden inlassen. Ik beloofde haar ook dat ik ter voorbereiding heel veel water zou drinken zodat het uiteindelijk quasi geurloze plas zou zijn, want de geur vond ze toch wel een enge gedachte.
Die avond maakte ik alles klaar. Een aantal handdoeken spreidde ik uit over de stenen vloer. Daarop plaatste ik een ligstoel met gevlochten plastic bekleding.
Ze kwam binnen. We dronken een glaasje wijn, zoals we dat altijd doen bij aanvang van een scène. Daarna gebood ik haar zich te ontkleden en op de ligstoel plaats te nemen. Ik blinddoekte haar en maakte haar polsen vast aan de armleuningen met plasticfolie. Geen touw zoals ik meestal gebruik, vertelde ik haar, omdat ik geen zin had om het touw erna te wassen, te drogen en opnieuw te rekken.
“Ben je klaar?”
Ze knikte, zenuwachtig slikkend.
Ik ging in spreidstand over de stoel staan, er zorg voor dragend dat mijn voet tegen het frame tikte. Traag trok ik de rits van mijn broek open, maakte de bewegingen die samengaan met het tevoorschijn halen van mijn pik.
“Klaar?” vroeg ik zachtjes.
Opnieuw knikte ze bevestigend en dan liet ik een straal over haar buik en borsten gaan. Stopte even en dan opnieuw, wat minder, om te eindigen met wat druppelen. Rits langzaam toe, er opnieuw voor zorgend dat ze het geluid zou oppikken.
“Zo,” zei ik, mijn ene been over de stoel wippend, met opnieuw het obligate tikje.
“Was het lekker?” vroeg ik haar terwijl ik haar blinddoek wegnam.
“Mja, eigenlijk wel, meer dan ik verwacht had. Ik dacht dat ik het viezer zou vinden…”
Ik glimlachte, haar vertellend hoe trots ik wel op haar was. Haar zoenend gleed ik met mijn vingers over haar buik, waar ik nog wat plas vond. Voor haar ogen likte ik mijn vingers af en genoot van de afschuw in haar ogen.
Ik reikte achter haar en toonde de plantengieter die ik, net voor het spelmoment, gevuld had met leidingwater op lichaamstemperatuur.
De combinatie van wat ik wilde doen, een gepaste en geloofwaardige opstelling, de juiste bewegingen zonder overdaad en haar absolute overtuiging dat ik daadwerkelijk ging plassen maakte dat ze het als echt had ervaren.
Ik denk dat dit een goed voorbeeld is van een eenvoudige en goed uitgevoerde mindfuck. Hoe eenvoudiger het opzet, hoe beter de kans van slagen.
Voor dit type van mindfuck creëer je iets in het hoofd van de ander waarbij je externe elementen gebruikt om de mentale beleving van je partner op een verkeerd spoor te zetten.
De mogelijkheden zijn haast onbeperkt
Met de zijkant van een stukje stevige blisterverpakking, een speld of een naald (voor de pijnprikkels) en een fijne pipet gevuld met een beetje suikerwater op lichaamstemperatuur, kan je je partner doen geloven dat je hem/haar (per ongeluk) snijdt bij het spelen met een mes (knifeplay).
Een geblinddoekte partner, naakt, vastgebonden op bed, doen geloven dat je een onbekende man hebt uitgenodigd. Lederen handschoenen en een proefmonstertje van aftershave of dergelijke, een geur die ze niet met jou associeert, om het echt te doen lijken. Je stappen wat aanpassen als je de kamer binnenkomt. Kleine details die het verschil maken zijn dan erg belangrijk. Bedenk de essentiële dingen die helpen om de situatie geloofwaardig te maken.
Zo’n scenario dien je ook op te bouwen natuurlijk, gewoon al af en toe het zaadje van “wat als…” planten kan al voldoende zijn. Een collega Dom vertelde me over deze mindfuck en het was hem bijna gelukt ook. Zijn partner echter was er rotsvast van overtuigd dat hij haar nooit ofte nimmer zou delen, maar toch had ze heel erg getwijfeld.
Om zo’n uitgebreide mindfucks te doen dien je je partner al vrij goed te kennen. Weten wat zijn/haar fobieën zijn is evenzeer belangrijk.
Stel dat je je geblinddoekte partner, door middel van wat dan ook, doet geloven dat je favoriete huisdier, een tarantula, een wandeling over zijn/haar lichaam maakt en je partner extreem onderhevig is aan spinnenvrees… Geloof me, dit kan zeer erg uit de hand lopen met mogelijk een mentaal trauma tot gevolg.
Zaken zoals een meegemaakte overval of aanranding, ontsnapping aan een brand of andere ernstige trauma’s uit het verleden kunnen door een mindfuck naar de oppervlakte komen, met mogelijks dramatische gevolgen.
In de handen van een ervaren Dominant of top kan mindfucking een uiterst krachtige tool zijn. Zoals met alle BDSM-activiteiten mag je echter nooit het credo van Safe, Sane and Consensual (SSC) vergeten.
Door de aard van het spel is het uiteraard niet mogelijk om eerst toestemming te vragen want daarmee haal je het verrassingselement weg.
Zelf los ik dit op door regelmatig met mijn partner onze BDSM-relatie te evalueren en te polsen naar haar nieuwe fantasietjes, wensen en verlangens. Uit zo’n gesprek haal ik dan ideeën voor een mindfuck.
Mijn partner en ik hebben ook een heel open en eerlijke communicatie. Het is uiteraard een cliché maar praten is vooral ook luisteren. Wanneer mijn partner iets zegt dat kan dienen als mindfuck werk ik daar een poosje mee, kijken naar de haalbaarheid, of het geloofwaardig kan gebracht worden. Bij twijfel haal ik na een weekje het oorspronkelijke onderwerp nog even aan. Dat doen we vaak.
Mindplay
Zoals ik al aangaf bij het begin, vind ik mindplay iets anders.
Mindplaying is onschuldiger dan mindfucking maar het gaat evenzeer over een vorm van mentale manipulatie en kan even krachtig werken.
Ik gebruik mindplay om bepaalde seksuele activiteiten extra te kleuren en dan heeft het wel wat weg van mindfucking.
Wanneer mijn partner een verlangen uit of een fantasietje met me deelt waarvan ik denk dat het leuk zou zijn om het tot uitvoer te brengen, dan speel ik met dat idee en toets het af door, tijdens het vrijen, het in kernzinnen aan haar te voeden en te voelen hoe ze erop reageert.
Bij mindplay gaat het mij vooral om mijn partner die hersenspinsels toe te fluisteren waarvan ik vermoed (of weet) dat ze haar opgeilen. Ik gebruik hiervoor korte zinnen, krachtig en met duidelijke kernwoorden waarvan ik weet dat ze op bepaalde “knopjes” gaan drukken.
Tijdens het vrijen bijvoorbeeld, vindt ze het leuk om op mijn vinger te zuigen. In het heetst van het moment gebruik ik dan soms twee vingers, ga daarmee op en neer in haar mond en fluister: “Dit is iemands pik die je, tijdens het neuken door mij, voor mij afzuigt.” Geen verhaaltje, gewoon die paar woorden kunnen al erg krachtig zijn. Of de toevoeging: “Dat zou je wel lekker vinden hé?”
Het is de kunst om niet te overdrijven en je woorden erotiserende kracht te geven.
Je kan dit ook niet bij elke vrijpartij doen want dan treed er gewenning op.
Bij het vrijen een korte situatie schetsen of suggestieve dingen toevoegen waarvan je zeker weet dat ze er op gaat kicken is voor mij mindplay want het brengt haar gedachten en gevoelens op een ander niveau.
Zo kan je voortdurend nieuwe “knopjes” bedenken om je partner nog meer te verwennen.
Door mindplay en het gebruik van doelgerichte situaties, fantasietjes en woordjes en het monitoren van haar mentale en fysieke reacties daarop heb ik tijdens de voorbije maanden stukje bij beetje een scenario kunnen opbouwen dat ik ‘The Stranger’ noem.
Uiteraard zijn haar reacties ingegeven door de intensiteit van het vrijen en geen absolute waarheid.
Zo heb ik tijdens een etentje dit scenario te berde gebracht en afgetoetst op haalbaarheid, impact op onze relatie enzovoort.
‘The Stranger’ is een scenario waarbij mijn partner, geblinddoekt, naar een plek wordt gebracht waar ze getoond, betast en gebruikt wordt door een derde, uiteraard binnen het SSC-concept. Deze plek kan een rendez-vous hotel zijn maar evenzeer op een feestje gebeuren of tijdens een wandeling in het bos.
Het idee werd ingegeven door haar nieuwsgierigheid naar een ervaring met een extra persoon, man of vrouw. We hebben dit vaak en uitgebreid besproken en via mindplay ben ik uiteindelijk tot een scenario gekomen dat nu wacht op uitvoering.
Mindplay kan je vaak gebruiken en wat je hiermee aanreikt, een fantasietje of een andere manier om iets te beleven, kan je keer op keer gebruiken in eindeloze variaties.
Elke mindfuck kan je bij een gegeven partner in principe maar éénmalig toepassen. Zelfs na twee of drie jaar kan ik die plasscène niet meer opnieuw doen omdat ze al weet wat gaat komen.
Gastauteur Franco Bolli