Zelfs de openbare bibliotheek hier staat vol met boeken die meeliften op het succes van de Vijftig Tinten-reeks. Hetzelfde verhaal in een ander jasje, meer is het niet. Mooie jonge vrouw, een rijke en aantrekkelijke Dominant (hoezo is hij dan nog single?) en een schrijfstijl die niet boven het niveau van de bouquetreeks uitstijgt.
‘Dagboek van een submissive’ bleef me echter bij. Het was anders. Het raakte me. De beelden en de innerlijke strijd van deze sub zijn in mijn herinnering opgeslagen. Tijd om het boek opnieuw te lezen en mezelf af te vragen: ‘Wat maakt dit boek zo anders?’.
De Britse Sophie Morgan schrijft over zichzelf, daar begint het al mee. Het boek is autobiografisch en daarmee komt het direct heel dichtbij. Dit is een echte vrouw van vlees en bloed, met een drukke baan, die haar (seksuele) leven met veel zelfspot beschrijft. Ze vertelt vlot en grappig en neemt je direct mee in haar ontdekkingstocht. Haar innerlijke twijfel, de tegenstrijdige stemmetjes in haar hoofd bij de BDSM-scenes, haar lust en overgave, het is allemaal zeer levensecht en invoelbaar geschreven. Dat Sophie masochistisch is, staat buiten kijf.
Verbazend in haar ervaringen met verschillende Dominante mannen vind ik het gebrek aan communicatie vooraf, maar vooral achteraf. Wat voor relatie Sophie precies heeft met haar Doms is voor haarzelf een vraag (zijn wij een stel?) en blijkbaar wordt dit ook niet besproken. Het spel ontstaat spontaan, is spannend, er worden grenzen onderzocht en verlegd, tot groot wederzijds genoegen, maar daarover samen reflecteren is blijkbaar te moeilijk. De scheidslijn tussen spel en dagelijkse emoties is niet altijd helder voor Sophie. Deze onduidelijkheid is opwindend, maken de (sub-)gevoelens echt, maar zorgen ook voor onzekerheid.
Aan het einde van het boek wordt dit pijnlijk duidelijk. Voor mij ligt hier de verklaring van een zin als: “Ik voelde mij opeens vreselijk eenzaam” middenin een heftige BDSM-sessie. Dat had ze heel goed aangevoeld, blijkt later.
Wanneer we spreken over veiligheid binnen BDSM betreft dit ook mentale veiligheid. In een gezonde en verantwoorde Dom/sub-verhouding zou een basis van wederzijds respect en vertrouwen moeten liggen. Een diep gevoel van gekend zijn en weten: tussen-ons-is-het-oké.
Sophie is op haar gemak met haar seksualiteit, eerlijk over zichzelf en haar vrouw-zijn. Dat maakt dit boek een echte aanrader. Ze is dan wel sub maar laat uiteindelijk niet over zich heen lopen. Haar ervaringen leren haar steeds beter te formuleren wat ze wil.
Tot ze vindt.
Toch een sprookje 🙂
Petra
Voor Stichting Info BDSM
Sophie Morgan (pseudoniem), Dagboek van een submissive, Amsterdam, Prometheus, 2012. Paperback
Vertaling van: The diary of a submissive, London : Penguin, 2012.