Verkrachting en BDSM-beleving
Wat is verkrachting?
Verkrachting is het ongewenst seksueel binnendringen van het lichaam (mond, vagina of anus) onder dwang (misbruik van macht, fysiek of psychisch), en dit door eender welk lichaamsdeel of voorwerp. Verkrachting kan zowel door mannelijke als vrouwelijke daders geschieden. Zowel mannen als vrouwen kunnen het slachtoffer zijn.
Zijn statistieken betrouwbaar?
Statistieken over verkrachting zijn op het internet legio te vinden. Ze vertonen zeer verschillende cijfers en het is lastig om er een lijn in terug te vinden. Algemeen kunnen we stellen dat ze schrikbarend hoog zijn en dat verkrachting zowat overal voor komt: binnen en buiten een huwelijk of relatie, binnen een gezins- of familiale context, op het werk, in instellingen, scholen, sport- en vrijetijdsbesteding, … En één ding is zeker: niet alle verkrachtingen die plaatsvinden worden geregistreerd.
Er bestaan geen statistieken over verkrachting binnen een BDSM-context. Helaas komt het ook daar voor. In de media verschijnen daarover frequent “horrorverhalen” en op het internet vind je daar ook heel wat getuigenissen over. Buitenstaanders zullen vaak de aanname doen dat het zich binnen BDSM frequenter moet voordoen, immers: “BDSM gaat toch over seksueel geweld?!” Maar of verkrachting in een BDSM-context nu meer voorkomt dan daarbuiten is helemaal niet duidelijk.
En dat is niet vreemd. Het aangeven van een verkrachting bij politie en justitie ligt al bijzonder lastig voor slachtoffers; het aangeven van verkrachting binnen een BDSM-context ligt nog veel lastiger. Immers, hier ligt de aanname “je hebt het zelf gezocht” direct op de loer. Slachtoffers zijn dus nog veel meer geremd om een aangifte te doen. En dat is bijzonder jammer want verkrachting blijft verkrachting, in welke context dan ook. Het is altijd ongewenst en misdadig! Het laat altijd diepe wonden achter en dat vaak voor de rest van het leven van slachtoffers…
Te voorkomen?
Hoe mooi het ook zou kunnen zijn, verkrachtingen zullen altijd blijven plaatsvinden. Er bestaat geen 100% beveiliging tegen. Maar je kan wel risico’s be- en inperken en ook de gevolgen dragelijker maken door een aantal zaken in acht te nemen.
1. Maak goede en duidelijke afspraken met spelpartners over wat je wenst en vooral over wat je niet wenst. Laat geen zaken in een mist van onduidelijkheid hangen. Zet ze op papier en laat ze bevestigen door je spelpartners. Laat geen ruimte voor vrije interpretatie.
2. Geloof nooit in uitspraken als: “Zo hoort het.” Of: “Ik zeg wat er gebeurt en jij hebt niets te zeggen.” Een gezonde BDSM-beleving is gebaseerd op “consent”, op voorhand uitgesproken en zonder grijze zones. BDSM combineert wederzijdse wensen tot een compromis waarin elke partij zich kan vinden, beseffend dat er grenzen zijn aan het ten uitvoer brengen van fantasieën of wensen.
3. Als je slachtoffer wordt van verkrachting, leg dan zo snel als mogelijk na de feiten een verklaring af bij politie of justitie. Laat een arts ook de vaststellingen doen. We zijn inmiddels zover dat aangiftes au sérieux worden genomen en dat er een hulpverleningsapparaat klaarstaat voor de noodzakelijke opvang en opvolging van slachtoffers. Door geen aangifte te doen, sta je er vaak alleen voor en dat is een erg ongelukkige keuze.
4. Door een aangifte te doen, is de kans op een betere verwerking voor jezelf reëel. Je legt de schuld bij de dader en de kans bestaat dat die ook gestraft zal worden.
5. Door aangifte te doen kun je mogelijk voorkomen dat de dader nog meer slachtoffers maakt.
6. Naast het praten met de reguliere hulpverlening, is het zeer raadzaam om ook met andere mensen uit je omgeving erover te praten. Ook als je verweten zou (kunnen) worden dat je fouten gemaakt hebt en dat je daarvan nu de gevolgen moet dragen! Net dan is het zaak duidelijk te maken dat een verkrachting nooit goedgepraat kan worden, ook niet onder het mom van “een fout gemaakt” en “fouten maken is menselijk”.
Hét hete hangijzer
Ja, binnen BDSM komt ook “gewenste verkrachting” voor. Dat vergt een duidelijke toelichting. We hebben het hier dan over een wens van een man of vrouw die een gespeelde verkrachting als fantasie heeft en die graag wil ondergaan.
De verschillen met echte verkrachting maken het duidelijk:
1. Het is een vooraf uitgesproken wens door het “slachtoffer”. Deze afspraken worden op schrift gesteld (document, e-mail, chat, …).
2. De verkrachting heeft plaats in een duidelijke spelcontext. Dat spel begint en eindigt op een afgesproken plek en uur.
3. Tijdens dit spel kan gepast (verbaal of fysiek) geweld gebruikt worden. Het is het “slachtoffer” dat aangeeft wat “gepast” is en wat niet. Ook deze afspraken worden op schrift gesteld.
4. Het “slachtoffer” behoudt de controle over wat er gebeurt middels het (zo nodig) uitspreken van een vooraf afgesproken stopwoord, en dat geldt tijdens het gehele spel.
5. De “dader” houdt zich aan dat stopwoord en staakt ogenblikkelijk het spel. Hij of zij staat in voor de onmiddellijke en noodzakelijke opvang van, en nazorg voor, het “slachtoffer”.
6. Er wordt voor gezorgd dat derden niet ongewenst met dit spel geconfronteerd kunnen worden. Het is een gemeenschappelijke (dader/Dominant én slachtoffer/onderdanige) opdracht om hiervoor te zorgen, maar de “dader” draagt hierbij de belangrijkste verantwoordelijkheid omdat die het spel dirigeert.
Tot slot
Na een gezond en verantwoordelijk BDSM-spel zijn beide/alle partijen voldaan en bevredigd. Het smaakt zelfs naar meer! Als dat anders voelt (bijvoorbeeld verwarring, schrik, angst, verdriet, je vies voelen…) is dat reden om na te gaan of het spel wel naar jouw wensen is verlopen. Is dat niet het geval dan is een gesprek tussen “slachtoffer” en “dader” aan de orde! Geeft dit niet het gewenste resultaat dan kan je alsnog overwegen om aangifte te doen.
Team Stichting Info BDSM
Trefwoorden: verkrachting versus gespeelde verkrachting – belang van aangifte