Waarom zoeken seksueel misbruikte vrouwen soms naar BDSM? – maandag 29 augustus 2016
– vrouwen die in het verleden een seksuele misbruik- en/of fysiek geweld-situatie gekend hebben.Meteen zitten we midden in een vaak gehoord (en helaas ook vaak neergeschreven) vooroordeel, namelijk dat vrouwen die een BDSM-beleving zoeken wel een seksueel misbruik-verleden moeten gehad hebben. Waarom zouden mensen die een “gezond” verleden gehad hebben anders kiezen voor BDSM?!
Nu is er gelukkig inmiddels meer dan voldoende wetenschappelijk onderzoek om ten stelligste te kunnen ontkennen dat (seksuele) misbruiksituaties altijd naar BDSM zouden toe leiden. Het overgrote deel van BDSM’ers hebben helemaal geen misbruik-verleden, en zijn dus ook niet traumatisch belast of “misvormd” door dat verleden. Maar er blijken dan weer wel vrouwen te zijn die een seksueel misbruik-of fysiek geweld-verleden hebben gekend die bewust BDSM gaan opzoeken.
BDSM is een beleving waarbij de machtsoverdracht de essentie is. De sub draagt vrijwillig de macht over aan de Dominant, maar binnen een set goed doorgesproken wederzijdse afspraken (consensus), met aanduiding van grenzen, van go’s en don’t go’s, van stopwoorden, van sublijsten en soms zelfs van contracten. Met andere woorden: de macht die overgedragen wordt is in belangrijke mate controleerbaar door de sub. Als de sub “stop” roept, stopt het spel per direct.
En die controle is juist wat ontbreekt in echte misbruik- of geweldsituaties! Daar is er geen vrijwillige machtsoverdracht, maar een eenzijdig nemen van/opdringen van macht, zonder mogelijkheden tot inspraak, tot het doen ophouden van het geweld en het misbruik. Daar is er enkel machteloosheid! En daarbij ontstaat ook een zeer ingewikkelde en een moeilijk te ontrafelen gewetenskwestie: Heb ik dit geweld verdiend? Heb ik het niet zelf uitgelokt? Als ik het nu laat gebeuren ben ik er ook misschien voor altijd van af? Wat doe ik met mijn loyaliteit aan “de misbruiker”? Allemaal bedenkingen die bij misbruikte mensen heel erg spelen en vaak levenslang kunnen blijven doorwerken.
Misbruikte vrouwen zoeken soms hun heil in het beleven van BDSM om tegelijkertijd te kunnen “dealen” met hun verleden. Een soort van “therapie” voor hun opgelopen trauma’s.
We denken dat het een valabele manier kan zijn om ermee te dealen. Je zal in eerste instantie een Dominant moeten vinden die precies weet waar jouw schoen wringt … en dat zal je hem/haar dus ook op voorhand erg duidelijk moeten maken. En hij/zij zal bereid moeten zijn om mee in jouw verhaal mee te stappen en niet een eigen koers te varen. Dat vergt dus goed zoeken en veel informatie uitwisselen én heel veel vertrouwen! En vooral dat laatste is vaak een bijzonder lastig iets voor mishandelde mensen…
Maar daarnaast kan je ook best een professioneel therapeutisch proces lopen. Een BDSM-spel kan dan heel wat losmaken, hanteerbaarder maken, maar lost niet steeds op was er “losgemaakt” werd. Vaak gaan dingen pas echt “los” als de Dominant niet meer aanwezig is. De sub slaat in paniek, de Dom is er niet of slaat ook in paniek omdat die niet weet wat er mee te doen en … verdwijnt met de noorderzon…
Een therapeut is er voor opgeleid dat wel te kunnen. Maar dan moet je als sub hem/haar wel durven en kunnen vertellen dat je BDSM-verlangens en –ervaring hebt. En zal je een therapeut moeten vinden die niet “tilt” slaat bij het horen van de term “BDSM”, én de nodige moed verzamelen om eerlijk je verhaal te doen.
Ook Doms – die dergelijke ervaringen tegenkomen met hun subs – raden we sterk aan om hun subs mee in de richting van professionele hulp te sturen, en – indien mogelijk – er zelfs hun steentje aan toe bij te dragen door mee te gaan en de therapeut van bijkomende informatie te voorzien. En er natuurlijk zoveel mogelijk te “zijn” voor hun sub!
Sebastianus
PS: Mensen die zich erkennen in dit verhaal kunnen ons altijd mailen op het gekende adres. Wij kunnen luisteren, meedenken, je eventueel op het spoor zetten van een kink friendly-therapeut en desgewenst een eerste gesprek helpen voorbereiden.
Trefwoorden: seksueel misbruik – BDSM als oplossing? – professionele hulp inroepen
Wat als het blijft trekken? – maandag 29 augustus 2016
“Hij heeft me aangeraakt zoals geen andere man me ooit heeft aangeraakt. Hij heeft iets in me los gemaakt waarvan ik in mijn stoutste dromen niet had durven hopen dat ik dit mocht voelen. Hij kent me door en door, is mijn maatje, mijn vertrouweling, mijn zielsverwant en de enige in wie ik mijn meerdere zal erkennen.
Hij is de enige die mij “slavin” mag noemen, wetende dat ik er van geniet. Hij is de man die mijn onderdanigheid heeft wakker gemaakt. Hij is de man die de titel “Meester” verdient.
Maar hij is niet de man met wie ik getrouwd ben. Niet de man met wie ik onze kinderen heb opgevoed en met wie ik mijn leven deel. Niet de man die me heeft zien afstuderen en met wie ik op ieder feestje van vrienden verschijn. Hij is niet de man die mijn ouders kennen, mijn vriendinnen stiekem uitdagen en niet de man die ik al bijna mijn hele leven ken.
In mij stormt het. Als ik in bed lig, denk ik aan hem maar ben ik bij mijn man.
Als ik naar mijn groter wordende kinderen kijk, schaam ik me diep. Ik ben niet echt meer bij hen. Mijn lichaam is aanwezig maar mijn hart is op een andere plek. Ik blijf verlangen naar de roes, de spanning, mijn Meester. De man in wiens handen ik mezelf voel smelten. Als hij me aankijkt, dan ik voel ik dat ik alleen maar kan en wil zijn in zijn handen.
Ik heb echt alles wat mijn hartje begeert, een mooi huis dat staat op een fijne plek, kinderen die goed gaan in het onderwijs en steeds zelfstandiger worden.
We gaan naar een volgende levensfase toe en ik voel volledige paniek. Wat hebben wij nog samen, wat moet ik eigenlijk nog met hem?
Als we vrijen word ik pijnlijk geconfronteerd met het verlies van wat ik ooit heb mogen voelen. Afschuwelijk helder wordt het dat de Dominant die ik eigenlijk zoek nooit in mijn man zal zitten en ik dus voor een onmogelijke keuze sta.
Of ik verlies mezelf door mijn wensen te negeren. Of ik verlies alles wat we de afgelopen 25 jaar hebben opgebouwd.
Eenzaam realiseer ik me dat niemand gaat begrijpen wat zo belangrijk is dat ik er zoveel voor in de waagschaal wil stellen. Niemand kent mij zoals hij mij kent. Niemand weet mijn verlangens zo in te vullen dan hij. Nooit heb ik het aan iemand verteld, gedeeld waar mijn hart naar verlangde.
Ik bleef stil en genoot van ons kleine geheim.
Soms wou ik dat ik dit nooit had ervaren, nooit gevoeld had wat dit in mij doet.
Ik wou dat ik het kon ontkennen, kon begraven onder een diepe laag aarde.
Ik wou dat ik het niet was. Ik wou dat ik met hem kon verdwijnen naar een plek waar de wereld stilstaat.
Maar wie ben ik nog zonder mijn bestaan? Wie ben ik als ongetrouwde vrouw zonder huis en zonder grond. De mensen zullen me haten voor wie ik ben, wat ik voel. Ze zullen me voor gek verklaren. Kan ik wel leven zonder man en kinderen? Kan ik die afwijzing te boven komen? Wil ik mijn gezin dit aandoen, kan ik die schuld dragen? Kan ik leven met die breuk?
Ik weet dat ik ooit zal moeten kiezen, maar beide keuzes gaan diepe kerven slaan in mijn ziel. Kan ik wel kiezen, mag ik wel kiezen? Wat is wijsheid in dit geval? Mijn hart en mijn hoofd vechten een eeuwige strijd en ik, ik zal nooit meer rusten.
Sanne”
(met haar toestemming overgenomen)
Het verhaal van Sanne is maar één van de vergelijkbare mails die we binnen krijgen. Niet aan ons om deze vrouwen te be-, laat staan, veroordelen. We weten dat BDSM een heel erg krachtige beleving is. Een beleving die je hele leven op z’n kop kan zetten.
Sanne vraagt zich af wat haar beweegt om alles wat ze, samen met haar partner opgebouwd heeft, opzij te schuiven voor die zoektocht naar een BDSM-beleving of -relatie?
Vrouwen in deze situatie omschrijven hun relatie als “goed”; de liefde voor hun partner is nadrukkelijk aanwezig; ze willen hun bestaande relatie niet kwijt. Maar ze missen iets, iets wat ze absoluut nodig hebben om te ontdekken. Hun partners proberen vaak in hun verlangens mee te gaan, maar slagen daar deels of helemaal niet in. En dan doemt het antwoord voor hen op: ze willen hun onderdanigheid gaan beleven met iemand anders. Ongetwijfeld mee aangewakkerd door de boeken en films die de laatste jaren over BDSM verschenen zijn is er weinig dat hen tegenhouden kan om het te gaan beleven. Hoewel ze beseffen dat het grote risico’s met zich meebrengt, houden ze zichzelf niet meer tegen.
Gevraagd naar hun motivatie blijkt dat de behoefte zo sterk is dat een stuk realiteitszin verdwijnt, of misschien beter geformuleerd, naar de achtergrond verdwijnt. De drang naar op hen gefocuste aandacht, het gevoel uniek te zijn, de aantrekkingskracht van spanning, de beleving van fantasieën en verlangens … komen in elk gesprek dat we met hen hebben telkens terug.
We beseffen dat deze behoeften binnen een BDSM-relatie erg op de voorgrond staan en – als het goed zit – ook ingevuld worden. De Dom is zeer gefocust op de sub, zowel virtueel, als irl. Hij communiceert vaak en veelvuldig, geeft opdrachten, vraagt feedback. Een BDSM-spel is geen opwelling zoals een one-night-stand er een kan zijn, maar wordt grondig voorbereid, vergt kennis van de wensen van de ander, duurt meestal langer dan een “gewone” vrijpartij, bevat spannende en onverwachte ingrediënten, beantwoordt aan diep verborgen en vaak moeilijk bespreekbare wensen en verlangens. Elementen die ze ofwel niet meer in hun relatie terugvinden of tot het besef komen ze altijd gemist te hebben.
En als ze die beleving dan geproefd hebben, wordt vaak hun probleem nog groter, want ze “kwamen thuis bij zichzelf”, voelden zich compleet en eindelijk begrepen, beleefden seks zoals ze het nooit tevoren durven dromen hadden… En dan ontstaat een erg lastig dilemma: moet ik alles wat ik voorheen had in de weegschaal leggen en ruilen voor een BDSM-relatie?
We hebben er geen antwoord op. Binnen ons team hebben we het er wel eens over. Die eerste keren spelen en de roes. Magische momenten maar na verloop van tijd wordt dat, net als in iedere relatie, minder. Dat is nou eenmaal zo als je elkaar steeds meer ziet en verliefdheid over gaat in houden van. Een langdurige relatie vergelijken met een eerste keer spelen is dus echt ondoenlijk! Het is appels met peren vergelijken. Verstandelijk kun je dat beredeneren, emotioneel is dat vrij lastig. Hoe houdt je jezelf in evenwicht als deze twee polen aan je trekken?
We willen van deze blog gebruikmaken om mensen aan te zetten om in een zo vroeg mogelijk stadium hun (seksuele) wensen te bespreken met hun partner. Ook al zijn die wensen niet alledaags. Vroeg of laat (zoals bovenstaand verhaal bewijst) komen die wensen weer bovendrijven en al kan het een unieke ervaring opleveren, dergelijke situaties kunnen erg verstrekkende gevolgen hebben. Er zullen altijd lastige beslissingen genomen moeten worden.
Sebastianus
PS: Mensen die zichzelf in dit verhaal herkennen kunnen ons altijd mailen op het gekende adres. We kunnen luisteren, mee denken in opties, maar de antwoorden hebben we niet.
Trefwoorden: huidige relatie versus BDSM-relatie – dilemma – keuzeprobleem