november 2015

In het weekblad Knack (06.07.2015) verscheen onderstaand artikel. Omdat BDSM gaat over de uitwisseling van macht tussen iemand die de macht wenst over te dragen en een ander die die macht wenst over te nemen, een interessant artikel om met een “BDSM-bril” te lezen.

Het betreffende artikel:

Persbericht: Voormalig directeur-generaal van het IMF Dominique Strauss-Kahn werd op 12 juni 2015 vrijgesproken in een prostitutiezaak © REUTERS

Macht en seks gaan vaak hand in hand en affaires, bedrog en misbruik lijken wel schering en inslag te zijn bij machtige mannen. Nu blijkt het niet zo toevallig dat mannen in machtsposities meer ondoordachte beslissingen nemen op vlak van seks.

Onder andere de Amerikaanse ex-president Bill Clinton en de Franse president François Hollande kwamen al in opspraak door hun buitenechtelijke avontuurtjes. De Italiaanse ex-premier Silvio Berlusconi werd dan weer voor de rechter gedaagd op beschuldiging van betaalde seks met een minderjarige en ook Steve Stevaert werd beschuldigd van verkrachting.

‘Ik heb de situatie verkeerd ingeschat’, is vaak de reactie. Velen stellen zich dan de vraag waarom zo’n machtige man, die duidelijk verstandig is op het vlak van seks zijn hersenen niet lijkt te gebruiken. Onderzoek wees uit dat machtige mannen de situatie gewoon inderdaad niet goed kunnen inschatten.

Instinct

In het boek ‘Collega’s en andere ongemakken’ schrijft Roos Vonk (hoogleraar sociale psychologie) dat mensen die macht hebben zich doel- en actiegerichter gedragen en zich minder geremd voelen. Ze baseert zich op het onderzoek ‘Sexual overperception: Power, mating motives, and biases in social judgement’ van Jonathan Kunstman en Jon Maner uit 2011, dat gepubliceerd werd in het Journal of Personality and Social Psychology. ‘Machtige mensen zien vooral positieve resultaten, zijn minder bang voor mislukking en gaan onvervaard op hun doel af. Wat ze in hun hoofd hebben, doen ze. Ze eten meer, zeggen meer en flirten meer’, schrijft Vonk. Ze doen wat ze denken, en mannen denken nu eenmaal vaak aan seks.
Bovendien zouden mannen volgens Vonk macht zelf onmiddellijk met seks associëren. ‘Zet een man bovenop de apenrots en hij gaat aan seks denken. Mensen zijn apen en de alfa-man mag het met alle vrouwen doen. Dat instinct zit nog steeds in mannen.’

Seksbril en succesbril

Machtige mensen zouden anderen ook zien als manieren om hun eigen doel te bereiken en omringen zich met mensen die op die manier iets voor hen kunnen betekenen. Als je zin hebt in seks, wijzigt dat doel. Dan kijk je door je seksbril. Machtige mannen lijken dan zelfs vaker voor een aantrekkelijke maar ongekwalificeerde vrouw te kiezen volgens Vonk. Als ze door hun succesbril kijken, kiezen ze juist een gekwalificeerde vrouw.
Door die specifieke kijk op mensen overschatten machtige mensen de seksuele interesse van anderen. Waar een vrouw die glimlacht door een collega gewoon als vriendelijk gezien wordt, bestempelt haar baas haar meteen als mogelijke bedpartner. Die baas zal zich daar dan ook naar gedragen en vertoont meer tekenen van seksuele toenadering dan die collega.

Machtige vrouwen

De theorie geldt ook voor vrouwen, al denken vrouwen een stuk minder aan seks dan mannen, waardoor er minder snel verkeerde keuzes gemaakt worden.
Doordat de machthebbende de gewilligheid van anderen op vlak van seks zwaar overschat, zijn ze zich in veel gevallen van seksuele intimidatie echt van geen kwaad bewust. Als we het zo bekijken, lijkt de eeuwige verklaring ‘Ik heb het verkeerd ingeschat’ erg waarheidsgetrouw. ‘Tezamen met het gevoel van onschendbaarheid en de onderschatting van risico’s door machtige mensen is hiermee het scenario voor misbruik compleet’, schrijft Vonk in haar boek. (MD)

Tot daar het artikel.

Leeswaardig voor én subs én Doms, dacht ik, omdat dingen wel eens anders lopen dan we ons gepland hadden. Want als we het onderwerp van dit artikel even vertalen naar een BDSM-context, dan kunnen we het volgende krijgen:

Waarom deed de Dom, die ik mijn macht gaf, er zulke domme dingen mee?
of:
Waarom deed ik domme dingen met de sub die mij haar/zijn macht gaf?

De gevoelens veroorzaakt door macht en onmacht kunnen rare dingen doen met mensen, dat lazen we al in bovenstaand artikel. Macht werkt erotiserend, en dat in 2 richtingen:

1. Diegene die de macht draagt oefent een sterke aantrekkingskracht op anderen uit. Vooral vrouwen houden van belangrijke mannen. Mannen die weten wat ze willen en die daadkrachtig en effectief (kunnen) zijn. Machtige mannen stralen kracht, veiligheid, aanzien en rijkdom uit. Iets wat veel vrouwen enorm aantrekkelijk vinden.

2. Diegene die de macht draagt trekt daaruit een aantal, vaak onterechte, conclusies. Deze conclusies zijn gebaseerd op het gevoel van belangrijk te zijn, belangrijk gevonden te worden, gelauwerd en bewierookt te worden, sterk en aantrekkelijk te zijn. Machtige mannen gaan daarom minder snel aan risico’s denken, schatten faalkansen niet of minstens lager in, voelen zich superieur en denken bij alles dat ze gegarandeerd succes zullen oogsten.

Subs die hun Meester(es) op een onrealistische manier bejubelen en aanbidden, lopen het risico dat die aan zelfoverschatting gaat lijden, dat die denkt machtiger en krachtiger te zijn dan in werkelijkheid. Macht, hoe groot en uitgesproken ook, heeft altijd grenzen. Zowel sub als Dom hebben die. Grenzen zijn ook nodig, want niemand is grenzeloos, behalve krankzinnigen.

De macht krijgen van iemand betekent dus haast nooit dat je zo maar alles kan doen waar jij zin in hebt. Dat je met alles wat je doet succes gaat oogsten. Dat je niet meer hoeft te leren omdat je toch al alles kent en beheerst.
Je macht afgeven betekent haast nooit dat je je alles maar moet laten welgevallen. Je blijft – ook als sub – verantwoordelijk voor wat je wel of niet pikt. Er is niks mee om je Dom op een voetstuk te plaatsen, zolang je maar niet te ver afdwaalt van je eigen wensen en verlangens.

In mijn ervaring blijven BDSM-relaties het langst duren als beide partners alert blijven voor de risico’s van machtsoverschatting. Als beiden bereid zijn naar mekaars verlangens toe te groeien en een splijtende openheid naar mekaar toe blijven hanteren.

Macht kan een mooi, maar ook verraderlijk, ding zijn. Macht zonder controle en beheersing van beide partners dreigt te ontsporen en aan te zetten tot domme dingen.

Sebastianus

Trefwoorden: macht – onmacht – misbruik – zelfoverschatting – risico-onderschatting

—–

Een artikel in “Psychology Today” behandelde deze vraag als volgt:
Een oud gezegde luidt: “Hoe meer seks je hebt, hoe gelukkiger je bent”. Dit zal veel mannen goed in de oren klinken. Er schuilt dan ook wat waarheid in het gezegde: tijdens seks komen er allerlei stoffen vrij in het lichaam die een positieve invloed hebben. Je zou dan kunnen redeneren dat je nog gelukkiger wordt door nog vaker seks te hebben. Maar, klopt dat ook?

Fout, naast het feit dat je minder energie hebt door te veel seks, is het volgens onderzoekers ook niet zo leuk als we zouden denken. Onderzoekers dwongen verschillende koppels om meer seks te hebben dan normaal. Op zich lijkt dat leuk, maar de resultaten bewijzen het tegendeel.
De koppels werden onderverdeeld in twee groepen. Een controlegroep met een  – wat zij voor zichzelf beschouwden als – “normaal” seksleven en een testgroep met koppels die het aantal slaapkameractiviteiten moesten verdubbelen. 

Alle deelnemers vulden na het onderzoek een enquête in met vragen over hoe gelukkig ze waren. Wat bleek? De koppels die dubbel zoveel seks hadden, waren minder gelukkig dan de koppels met een seksleven wat zij als normaal beschouwden. Neen, dit lag niet aan schaafwonden door de seks of vermoeidheid, maar wel omdat seks bij de testgroep een verplichting werd.

Net omdat de testgroep meer seks moest hebben, werd seks een verplichting in plaats van een vrijwillige daad. De koppels hadden geen seks omdat ze het wilden, maar omdat ze moesten. Door seks verplicht te maken, werd het een stuk minder leuk. We mogen concluderen dat wij mensen geen seks nodig hebben om ons gelukkig te maken, we hebben seks omdat we gelukkig zijn.

***

De laatste – maar ook andere – aannames die hier gehanteerd worden lijken me vooral gestoeld op stereotypes.

Het begint – volgens mij – al krakkemikkig door te stellen dat vooral mannen behoefte zouden hebben aan veel (meer) seks. In mijn ervaring zijn er heel wat vrouwen die wat dat betreft echt niet onderdoen voor mannen.

Het is een aanname dat veel mannen vinden dat hun vrouw te weinig seks wil hebben; een aanname die we maar al te gemakkelijk als waarheid beschouwen. Maar misschien zouden deze mannen zich dan beter afvragen of de seks die ze hebben wel de seks is die hun vrouwen wensen…

Nog een aanname in dit artikel is dat als we ons gelukkig voelen we makkelijker aan seks zullen beginnen. Ik denk dat samen bevredigende seks hebben een aanzienlijk deel van ons geluksgevoel uitmaakt. Vooral mensen die een tekort voelen zullen dit herkennen. Het is een beetje de kip of het ei-verhaal.

Seks mag dan fysieke inspanningen vragen, maar geestelijk geeft het dan weer een boel energie. En ook fysieke “seks-arbeid” is gezond voor lijf én geest. Seks vraagt, maar geeft dus ook energie.

Wat essentieel is – lijkt mij – is de kwaliteit van de seks. Zijn beide partners tevreden met wat ze aan seks hebben? Vinden beiden er in wat ze zoeken en nodig hebben?

Onderzoek (*) wees uit dat BDSM’ers zich doorgaans gelukkiger voelen. Hebben zij dan meer seks dan anderen? Zou kunnen, maar is niet noodzakelijk zo. Wat maakt dat ze een groter gelukgevoel ervaren is het feit dat de seks die ze hebben “op voorhand besproken is”. Dat beide partners naar mekaar uitgesproken hebben waar hun verlangens echt liggen. Ook typisch voor BDSM-spelen is dat er nabesproken wordt hoe het spel ervaren werd; én door sub, én door Dom. Dat biedt nog steeds geen 100% garanties, maar de kans dat er geleerd wordt van elkaar, én bijgestuurd wordt, is wel aanwezig. De kans op betere kwalitatieve seks is dus groter.

“Bestaat er zoiets als te veel seks?”, was de vraag.  Mijn antwoord is: Als we even een seksverslaving buiten beschouwing laten, is de hoeveelheid seks ondergeschikt aan de kwaliteit die het voor beide partners oplevert.

(*) bron: Psychologische karakteristieken van BDSM-beoefenaars

Sebastianus

Trefwoorden: aannames – seks versus geluk – kwantiteit versus kwaliteit – seksverslaving

—–

Daar zat ze, geblinddoekt op haar knieën, te wachten bij de deur. De hotelkamer verlicht door de zon van de late middag. Ze hoorde het kaartje in het slot en de deur die open ging. Ze voelde hem naderen. Langzaam liep hij een rondje om haar heen. Hij streelde zijn hand door haar haren, om daarna hard te trekken. Haar lippen kregen een kus. “Goed zo meisje!” Er ging een siddering over haar rug.

Een paar jaar later. Verloren zittend op de bank. Alles achter haar gelaten. Een nieuw begin. Verloren. De man die nu in haar leven was, was heel duidelijk geweest. “Dit gaat ten koste van mij.” had ze gezegd. Dat wilde ze nooit meer. “Dan stoppen we ermee!” had hij resoluut geantwoord. En nu zat ze daar. Hoe graag was ze boos geworden. Op hem. Het kon niet. Ze kon onmogelijk boos worden op hem. Hij gaf haar niet waar ze zo naar verlangde.  Bevestiging. Langzaam begon het kwartje te vallen. De enige die haar echt die bevestiging kon geven, was zijzelf.

Diep was het dal. Heel diep en heel donker. Hoe hard was het om te ontdekken dat ze al die tijd buiten zichzelf had gezocht, wat ze zichzelf ontzegde. Liefde, aandacht, koestering, goed genoeg zijn. Ze had het allemaal buiten zichzelf gelegd. Dat was wat het voor haar was geweest. De sensatie die BDSM aan haar leven had toegevoegd. Dat ze haar partner bijna dwong om haar die goedkeuring te geven. Wat hij haar ook toebracht, ze zou het doorstaan. Alles om zijn trots te winnen. Alles voor zijn goedkeuring. Waar was haar goedkeuring?

“Als ik jou over mijn grens laat gaan, jou laat doen wat jij wilt…. dan vind je me vast lief!” Niet dus… Ze gaf zichzelf weg om gekoesterd te worden. Ze kon dat zelf niet.

Haar weg uit de put, leidde haar naar zichzelf. Ze kwam thuis op de enige plek die thuis is: haar eigen hart. Wat ziet de wereld er anders uit, van hieruit bekeken. Zij is de moeite waard. Zij is de liefde waard. Langzaam herwint het verlangen aan de overgave weer terrein. Het verlangen komt van een andere plek dan voorheen. Het is een levensgroot verlangen om zich te verbinden, over te geven vanuit haar eigen kracht. Vanuit de wetenschap dat ze nooit meer iemand nodig zal hebben om haar te laten voelen dat ze precies goed is zoals ze is. Het verlangen om zichzelf te delen met die man die begrijpt dat Dominant zijn draait om koestering van hetgeen hem gegeven wordt. Iemand die vanuit zijn eigen kwetsbaarheid zijn kracht beleefd. Iemand die haar net zo min nodig heeft, maar voelt dat de eenheid van twee delen, meer is dan de afzonderlijke delen apart. Zeker niet iemand die zijn eigen onzekerheid bevredigd wilt hebben, door de onderwerping van zijn sub. Immers is de mens maar net zo mooi als de spiegel waar hij in kijkt.

Liza

Trefwoorden: overgave vanuit kracht – zelfwaarde – inzicht in verlangen