maart 2013

Gastblog Miss Twinky: Omdat hij vindt dat het erbij hoort? donderdag 28 maart 2013

Als ik haar zie zitten met blauwe billen in de stoel, moeten we samen lachen. “Wat is dit?”, vraag ik haar…

We kennen elkaar al lang, al sinds het HBO zijn we vriendinnen. Na die tijd hebben we elkaar wat uit het oog verloren; sinds 5 jaar weer opgezocht. Inmiddels hebben we kinderen, een goede baan en zijn de eerste liefdes verdwenen. Ik al jaren BDSM-minded. Zij vond dat niets. Dat slaan en gedoe allemaal!
Totdat ik, als ze ziek is en ik haar was even naar boven til, de ‘vijftig tinten’ zie liggen. Ik glimlach, zeg  niets maar koop haar diezelfde dag deel 2 en 3 ook maar even. We lachen, maar praten er verder niet over. Het is goed.

… ze legt uit dat het de laatste maanden wat is gaan borrelen, dat haar ‘innerlijke godin’ wakker is geworden en ze inmiddels wat contact heeft met een Meester. Ze heeft wel vaker seksvriendjes maar niet dit soort.

Maar hij is anders. Hij weet pas echt wat seks is en voor het eerst sinds jaren heeft ze dat orgasme gehad waar ze zo intens naar verlangde! Ze is verliefd tot over haar oren, ze whatsapp’en de hele dag en zij geeft zich over aan hem en aan het gevoel dat hij in haar teweeg brengt. Als ze me een nieuw kopje thee brengt en half over de tafel blijft hangen omdat ze niet meer kan zitten, ziet ze mijn bezorgde blik. Als ik heel voorzichtig vraag of ik mag kijken, stemt ze toe en beschaamd laat ze haar billen zien. Niet alleen heel erg blauw maar op sommige plekken zelfs open en ontstoken. Zij legt me uit dat het hard ging, heel hard en dat ze nu eigenlijk op kantoor moest zitten maar dat ze zich ziek heeft gemeld.

Ik ben verbaasd. “Maar je wou toch helemaal niet gespankt worden?” Tussen de koppen thee door vertelt ze me hoe fantastisch de seks is en dat hij heeft gezegd dat dat er nu eenmaal bij hoort. Ze wil hem niet verliezen. Ze is zo gek op hem. Ze wil hem niet kwijt.
Ik voel dat er iets in mij voorzichtig wordt, er klopt iets niet. Hij is gek met haar, whatsapp’t zich een slag in de rondte en doet er alles aan om haar te zien. Zij is gek met hem…

Ik twijfel, we praten door. Dan ineens weet ik het. Hij zegt dat het spanken er nu eenmaal ‘bijhoort’. Ik vraag me dat af. Door dit te zeggen lijkt het of ze moet passen in de BDSM-wereld. Dat ze, als ze er wil bijhoren, dit moet toestaan. Ze is zo verliefd, heeft eindelijk zichzelf hervonden maar ze gaat over haar grenzen … omdat hij vindt dat het er bijhoort. Het was een beetje lekker, totdat het te hard ging. Ze wou volhouden om hem trots te maken. Ze heeft geen kick gegeven vertelt ze, en ik zie de trots ook in haar gezicht. Op mijn vraag of het lekker was, blijft ze stil… “een beetje of eigenlijk helemaal niet”…

Ik maak de vergelijking: Wat als je het over eten hebt? Een toetje bijvoorbeeld. Voor hem hoort dit erbij, voor jou niet omdat je niet houdt van zoete dingen, je er misselijk van wordt en je darmen drie dagen van slag zijn. Geniet jij dan niet van eten? Ben jij dan een mindere genieter? Maakt dit dat hij een echte Bourgondiër is en jij niet? Kies je er voor om iets te eten dat je eigenlijk niet lekker vindt? Wat nu als hij dan zegt: “Een toetje hoort er gewoon bij, dat moet je eten.”
Je kunt mensen niet iets door hun strot duwen wat ze niet wensen. ‘Het hoort er nu eenmaal bij’ klinkt als manipulatie, als gevaarlijk, omdat je denkt dat je niet voldoende bent als je het niet doet. Dat je niet doet wat hoort of zou moeten.

Gelijkwaardigheid in ongelijkwaardigheid, dat hoort bij BDSM, maar altijd met respect voor de ander. Iemand die zegt dat het er nu eenmaal bijhoort doet je geloven dat de manier waarop jij voelt en denkt er niet toe doet en dat past wat mij betreft niet in die gelijkwaardigheid.

Ze zucht, en weet dat het klopt.
“Ik denk dat we er maar eens over moeten praten”.

Ik denk het ook!

Miss Twinky

Trefwoorden: getuigenis – aannames – gelijkwaardigheid – zichzelf verliezen

—–

Gastblog Alcinda: Ontdekken, beleven, afstoten maar toch… het BDSM-vuur kruipt waar het niet gaan kan – zondag 24 maart 2013

Zo ik heb nu in 1 zin mijn ontwikkeling binnen de BDSM wel zo’n beetje omschreven.

Maar ja, dat is wel heel kort door de bocht en waarschijnlijk erg onduidelijk. Als lezer(es) kun je er zo nog allerlei invulling aan geven. Ik zal een poging doen om mijn verhaal van ontdekken, beleven en afstoten uit te leggen. Misschien herken je er dingen uit, kun je anders tegen je eigen situatie aankijken of misschien is het gewoon leuk om eens van een ander te lezen wat BDSM met iemand kan doen.

Laatst las ik ergens een vraag van een BDSM-er die zich afvroeg of het mogelijk was dat iemand pas rond het 50e levensjaar ontdekte dat hij/zij  ‘iets’ heeft met BDSM. Nu, daar kan ik volmondig ‘ja’ op zeggen (en naar ik weet ben ik niet de enige).
Ik was na een langdurig huwelijk – waarin seksualiteit bijna geen rol had – gescheiden. Na mijn scheiding ging ik op zoek naar mijn eigen seksualiteit. Ik wist dat er nog verborgen schatten in mij lagen die nog ontdekt moesten worden, maar hoe die eruit zagen… ik wist het echt niet! Het was gewoon een gevoel van: ‘ik heb iets in mij wat ik nog niet ken’, en dat stukje van mijzelf wilde ik perse leren kennen. Alsof ik dan echt helemaal mijzelf zou zijn.

Maar hoe kon ik daar nu antwoord op vinden? Ja, juist, door op ontdekkingstocht te gaan! Ik ging daten, had een seksmaatje en leerde beetje bij beetje dat er een leuke ondeugende en sexy vrouw in mij zat. Geweldig om dit te ontdekken, 50 jaar en starten met je 2e jeugd!
Naast dat ik mij toch ook wel een beetje schaamde, omdat ik natuurlijk opgevoed was met de boodschap dat je als vrouw zoiets niet deed, voelde ik mij ook heerlijk stout, maar tevens verbaasd, want ik ontdekte dat ik een heel seksueel wezen ben. Goh! Dat had ik nooit van mijzelf gedacht, laat staan ervaren. Van het 1x per 6 à  8 weken, d’r op, d’r in, d’r af, het licht het liefst uit en niets nieuws uitproberen, naar geregeld seks en allerlei nieuwe dingen willen ervaren. Ik was gulzig om te ontdekken, het was of ik een inhaalslag moest maken.

En toch, er sluimerde ook een ander gevoel, uitdaging en spanning?! Gewoon weten dat je nog iets mist maar niet weten wat.
Ik vertoefde in die tijd ook op een Belgisch/Nederlandse internetcommunity en kwam daar met mensen aan de praat die hele andere vormen van seksualiteit beleefden, bijvoorbeeld BDSM. In het begin dacht ik ‘ja hallo, dat is toch niet iets voor mij’! Maar heel voorzichtig kwam er stiekem toch wel een bijzonder gevoel mijn hoofd en lijf binnen wandelen. Een gevoel van het willen vervullen van wensen, wensen die niet in vragen maar meer in opdrachten werden gesteld . En oh! Wat een ontdekking, een opdracht op afstand of aan de telefoon maakten me al zo kneedbaar als wat… ik wilde wel van alles doen om het gevoel van dienen en opgewondenheid te stillen.
Dit was het dus waar ik nog naar op zoek was, de uitdaging, spanning en overgave … en alles viel op zijn plek. Ik voelde mij in mijn seksualiteit groeien, en daar bedoel ik niet mee dat ik nog meer aan seks ging doen. Nee, ik bedoel daarmee dat ik groeide als vrouw, seksualiteit als een onderdeel van mijn lijf en leven zag. Mijn Vrouw-zijn kreeg zelfvertrouwen; ik ging van mijn eigen lichaam houden. Hoe vreemd klinkt dat: je wordt lichamelijk gestraft/gepijnigd maar het voelt als houden van omdat je in verbondenheid ontvangt. Had me dit eerder zo gezegd en ik had je gevraagd of je wel goed bij je hoofd was 😉

Gelukkig leerde ik toen ook de juiste persoon kennen die mij begeleidde in al mijn vragen, mij kon geruststellen als ik het gevoel had niet normaal te zijn. Hij was mijn beschermer, vraagbaak, begeleider en werd uiteindelijk een goede vriend.

Maar alleen op afstand eens een opdracht doen was al snel niet voldoende meer voor mij. Ik wilde ervaren en elke vezel in mijn lijf voelen. Alles komt op de momenten dat je er aan toe bent, denk ik, want ik leerde toen mijn huidige vriend kennen. We hadden veel contact via MSN e.d. en maakten een afspraak om elkaar te ontmoeten zodat ik de BDSM in real life zou ervaren.
Spannend, ik zou nu eindelijk ervaren wat ik op foto’s al had gezien en op de verschillende infosites al had gelezen.

Het werd onvergetelijk, nooit gedacht, niet verwacht maar gelukkig gekregen. De bondage, het geblinddoekt zijn waardoor je zintuigen op scherp staan, de zweep over mijn billen voelen. Ik was overdonderd van het heerlijke gevoel van rust dat het mij gaf. Ik had mijn Dominant gevonden maar vond het ook doodeng.
We kregen naast de BDSM-relatie ook al snel een liefdesrelatie en zijn nu sinds 3 jaar een stel. Ik ontdekte in onze ontwikkeling in de BDSM dat ik het meeste heb met bondage. Brr, kippenvel als ik de touwen voel! Opdrachten uitvoeren? Ik vind het heerlijk. Ik ontdekte ook dat ik niet alleen wil dienen maar ook wil domineren, ik ben dus een Switch en mijn partner gelukkig ook.

Nu zul je denken wat mooi samen de liefde en de BDSM, maar als je de kop van mijn verhaal leest dan zie je dat ik het ook over afstoten heb. Ja, ik heb BDSM ook geregeld vervloekt, en heb het zelfs een tijdje buiten de deur gezet. Waarom? Wel omdat het onze liefdesrelatie soms danig in de weg zat. Ik ben in het dagelijkse leven niet zo volgzaam. Ben volgens mijn vriend – en ik denk dat hij wel een beetje gelijk heeft 😉 – iemand die de touwtjes in handen wil houden en dat dit niet de bedoeling is als hij de touwtjes letterlijk en figuurlijk in handen heeft, dat snap je wel. Ik wist even niet meer wat ik wilde, ik piepte en werd boos als mijn Dom (of zag ik hem dan als mijn vriend?) naar mijn idee het anders/zachter/… moest doen. Of werd boos als hij ging rellen als sub, iets wat nu eenmaal bij hem hoort. Maar jee zeg, ik was een groentje, hij kon toch wel even meewerken?! Er werden dus dingen van mij gevraagd en wel dat ik mijn grenzen leerde te herkennen en ze ook aangaf. Ik moest uit mijn comfortzone komen en mij geven zowel als sub als Domina. En ik moest ophouden mezelf te vergelijken met anders subs die ik tegenkwam. Ik was ik en zoals ik BDSM wil en kan beleven is goed.

Het samen beleven van BDSM is een kwestie van eraan werken en groeien en soms ben je dat gewoon even zat! Daar komt bij dat ik ook niet geheel lekker in mijn vel zat en dat heeft bij mij in ieder geval ook een rol gespeeld in het afwijzen van BDSM.
Ik gaf mijn liefdesrelatie voorrang, want ook daar moet je samen in groeien, al zeker als je allebei een rugzak hebt. Dus alles kreeg van mij even alle aandacht behalve BDSM. Ik vroeg mij zelfs op een gegeven moment af of ik wel echt van BDSM hield …was het niet gewoon kinky seks? Veel praten, voelen, uitproberen, geduld, vertrouwen en respect zijn de ingrediënten die je nodig hebt om zaken duidelijk te krijgen.
Mijn partner stelde op een gegeven moment voor om de BDSM-kist maar te verplaatsen naar de garage (arme hij, hij werd steeds getriggerd en ik zei steeds nee!) Maar daar wilde ik absoluut niet van horen.
Gewoon omdat er ergens een BDSM-vlammetje in mij was blijven branden. Misschien zou het niet genoeg zuurstof krijgen om op te vlammen tot een hevig vuur maar diep in mijn hart was ik er van overtuigd dat het weer zou komen.

Nu zit ik in een periode dat ik merk dat ik het toch wel mis. Het gaat dus niet om kinky seks want daar heb ik niet over te klagen gehad. De BDSM-loze periode is goed geweest omdat ik nu ook zie wat de BDSM mij gebracht heeft. Een intense verbinding, vertrouwen, kracht en vooral liefde. Het zal nog wel oefenen zijn met de touwtjes loslaten maar door de h-erkenning ben je al in de helft.

Weg uit het hoofd en vanuit het hart… zijn mijn billen weer rood en krijg ik weer kippenvel van de touwtjes die mijn Dom in handen heeft… en ik om mijn lijf.

In boeiende verbinding,

Alcinda

Trefwoorden: getuigenis – twijfels – Switchen – zoektocht naar verbinding 

—–

Minder afwijzingsgevoelig…. donderdag 21 maart 2013

(Toevoeging redactie) Miss Twinky reageerde op volgende Twitteroproep:
Oproep tot medewerking: Wie kan volgende stelling onderschrijven? En wil daarover zijn/haar mening kwijt in onze mailbox? 
“BDSM practitioners were less neurotic, more extraverted, more open to new experiences, more conscientious, less rejection sensitive, had higher subjective well-being, yet were less agreeable”.

Less rejection sensitive. Minder afwijzingsgevoelig.
Ik laat dat gedeelte eens goed tot me doordringen.

Eigenlijk was ik als mens best gevoelig voor afwijzingen. Niet dat ik een onzekere vrouw was. Ik doe mijn ding, weet wat ik wil en kan heel goed en duidelijk voor mijn mening opkomen. De buitenwereld kent mij als een krachtige vrouw vol zelfvertrouwen. Maar altijd is er ook een stemmetje, een stemmetje dat zich afvraagt wat anderen ervan vinden, of het wel hoort om me met kinky seks bezig te houden. Dat stemmetje dat altijd aan het aftasten is of de ander me wel echt lief, mooi of aardig vindt.

Daardoor kon ik niet echt meer genieten van seks. Ik deed wel, maar dat onzekere deel werd alsmaar groter. Ik kon het stemmetje vooral tijdens seks niet uitzetten… totdat ik de man van mijn leven ontmoette. In bed Dominant en ik voelde wat dat met me deed.

Hoe zijn doortastendheid mij in mijn overgave kan zetten. Hoe hij door de leiding te nemen mijn eeuwige stemmetje de mond kan snoeren. Dan word ik stil en kan zo intens genieten van seks en liefde. Als hij zegt dat hij van me houdt dan kan dat nu pas echt binnenkomen omdat het eeuwige stemmetje geen stem meer heeft. Ik geef me over, volledig. Ik vertrouw op hem zoals ik nog nooit iemand anders vertrouwd heb. Geen domme-blondjes-blind-vertrouwen maar een gedegen en gefundeerd gevoel van er compleet te mogen zijn.

En dat gevoel er te mogen zijn is er niet alleen in bed. Ook in het dagelijks leven heb ik dit zelfde gevoel. Ik mag er zijn in mijn kracht en in mijn zwakte. Hij ziet het als ik me wiebelig of onzeker dreig te voelen. Hij laat me voelen dat dat niet nodig is. Heel soms komt dat stemmetje toch weer naar boven. Dan zeg ik dat eerlijk en vraag ik om bevestiging. Dat kan omdat we het er over hebben gehad en ik hem daarover zonder schroom kan aanspreken, zonder dat hij gaat twijfelen aan of hij het dan wel goed doet. Ik weet dat hij mij kent, compleet zoals ik ben. Met mijn mooie, sterke en krachtige kant als ook in mijn onzekere gevoelige zijn. Hij ziet het, erkent het en dus kan ik volledig zijn.

Of ik daardoor minder afwijzingsgevoelig ben geworden? Inderdaad, inmiddels wel. Daarvoor heb ik een lange tocht afgelegd. Ik heb het oude merendeels achter me kunnen laten en ben opnieuw gaan bouwen. Bouwen aan me krachtig en sterk voordoen, maar ook zo voelen!

Als je je eigen diepe verlangens onder de loep durft te nemen, als je open durft te zijn waar je duistere verlangens liggen, dan word je een completer mens. Dan worden angst en onzekerheid veel minder sterk omdat je eigenlijk niet meer bang hoeft te zijn voor wie je werkelijk bent. Ik ben gestopt met het afwijzen van mezelf, misschien zit daarin wel het antwoord.

Daarop verder mijmerend … ik hoop dat wetenschappers onderzoek gaan doen en zullen vinden dat mensen die BDSM beleven een gezonde manier hebben gevonden om hun diepe verlangens op een prettige manier vorm te geven zodat ze niet meer verteerd worden door angst en onzekerheid. Ik denk zelfs dat als je BDSM-liefdesrelaties langs de lat zal leggen naast vanilla-liefdesrelaties, dat er minder sprake is van verborgen geheimen, dat er meer en diepere relationele verbondenheid is, en daar bovenop, dat mensen die verbonden zijn door BDSM gelukkige mensen zijn die hun relatie niet voor lief nemen maar er blijvend aan werken.

Zouden er net zoveel verborgen geheimen zijn? Zou er net zoveel stiekem porno gekeken worden? Zou de “ik heb geen zin” frustratie naar elkaar gelijk liggen? Is de hoeveelheid stiekeme buitenechtelijke relaties even hoog? Ik denk dat ik het antwoord wel weet….
Ik realiseer me dat dit mijn kijk is en dat het niet voor iedereen zo hoeft te gelden. Maar ik zie de koppen in de krant al verschijnen: “BDSM-ers hebben minder geheimen en frustraties in hun relatie”. Waar mensen in de vanilla-wereld zich vaker richten op de buitenkant, waar fantasieën verborgen wensen blijven, krijgen ze in BDSM de vrije ruimte aan de binnenkant.

Miss Twinky

Trefwoorden: getuigenis – verborgen geheimen – ruimte voor fantasie – stiekem versus open

—–

Gastblog Vlechtje: Help! Mijn vriendin wil dat ik haar sla.– vrijdag 15 maart 2013

(Toevoeging redactie) Vlechtje reageerde op volgende Twitteroproep:
Oproep tot medewerking: Wie kan volgende stelling onderschrijven? En wil daarover zijn/haar mening kwijt in onze mailbox? 
“BDSM practitioners were less neurotic, more extraverted, more open to new experiences, more conscientious, less rejection sensitive, had higher subjective well-being, yet were less agreeable”.

Welke man heeft nooit de fantasie gehad om een persoonlijke seksslaaf te hebben? Iemand waar je alles naar believen mee kunt doen en die altijd tot je beschikking staat. Prachtig zou dat zijn, toch? SM? Nee, dat doe je niet want dat is raar.

Nu heb je al een tijdje verkering met een leuke meid, de relatie is sterk en de seks is goed. Maar ergens broeit er iets van subtiele hints en ‘semi casual’ opmerkingen tot… “Hou me eens stevig vast of wil je me blinddoeken?” tijdens de seks.
Ergens zal er dan een keer het gesprekje komen over onderdanigheid en een verlangen om beheerst te worden. En dan?

Je leest eens wat op internet, praat er nog eens over met je vriendin, vult samen een sublijst in en probeert eens wat in de slaapkamer en …  verrek, je vind het wel wat (of niet, maar daar gaat dit stukje niet over) maar ergens voel je nog wel een beetje schuldig dat je je schatje zoiets aandoet. Het cliché ‘SM ‘ is nog niet ontdaan van z’n negatieve lading en de ‘seksslaaf-fantasie’ spookt nog ergens door je hoofd.

Bijna gegarandeerd dat je dan met z’n tweeën keihard tegen een muur knalt; zij is gelukkig dat ze haar subgevoelens kwijt kan en jij zit nog ergens tussen ‘awkwardness’ en een halve ‘powertrip’, een soort van BDSM-wittebroodsweken zeg maar :-).

Betekent dit dan dat je niet in de wieg gelegd bent als Dom?
Niet persé.  Wat je vooral moet doen aan het begin van een BDSM-relatie is praten en communiceren met je partner. Daardoor kom je erachter dat BDSM meer is (of kan zijn) dan je vriendin ‘mindless’ slaan en afneuken zoals je zelf wil. Door macht af te staan/aan te nemen zal er iets speciaals ontstaan wat ik niet echt kan omschrijven.

Ga samen op ontdekkingsreis en geef beiden duidelijk aan waar de grenzen liggen. En mocht het een keer voorkomen dat er bewust of onbewust een grens wordt overschreden, praat er dan over! Was het of goed/slecht? Soms gebeurt het onbewust en ontdek je iets wat jij of je partner helemaal geweldig vindt, of de muur komt nog eens voorbij. Dat is klote, maar niet alles kan perfect zijn en het kan er ook voor zorgen dat jullie band nog hechter wordt.

Maar kink is wel je ding en je kijkt eens wat verder op het net. Daar kom je sites als de deze tegen, met een hoop info en als je wat jonger bent misschien ook wel Samarium.nl (met forum en chatroom) en je ontdekt dat BDSM’ers hele normale mensen zijn, die graag informatie delen en je op weg kunnen helpen met vragen en dingen waar je mee zit. Dat ‘de scene’ lang niet zo duister en eng is als je dacht en voor je het weet zit je op een meet met een andere kinkster te praten, of ben je misschien zelf wel bezig met een spel en denk je met een glimlach op je gezicht … waarom heb ik dit niet eerder ontdekt?

And remember: with great power comes great responsibility.

Enjoy your kink and Godspeed,

Vlechtje

Trefwoorden: getuigenis – kinky seks – open minded – verbazing wordt ontdekking

—–

Gastblog Manon N.: Heeft iemand een mening over hoe BDSM ieder facet van je leven kan verrijken?– dinsdag 12 maart 2013

(Toevoeging redactie) Manon reageerde op volgende Twitteroproep:
Oproep tot medewerking: Wie kan volgende stelling onderschrijven? En wil daarover zijn/haar mening kwijt in onze mailbox? 
“BDSM practitioners were less neurotic, more extraverted, more open to new experiences, more conscientious, less rejection sensitive, had higher subjective well-being, yet were less agreeable”.

Heeft iemand een mening over hoe BDSM ieder facet van je leven kan verrijken? Althans dat is hoe ik de oproep lees.
ZOOOOOOO JA, dat heb ik zeer zeker!

Ik ben een moeder van twee plaatjes van kinderen, was voor de buitenwereld de manager van een leuk gezin, mooi huis, leuke vent en goed leven. Dat is wat iedere buitenstaander zou zien als ze door het raam naar binnen zouden kijken. Echter,  de waarheid was zo ontzettend anders. Toneelspelen was een tweede natuur geworden en opzitten en pootjes geven was het gewenste gedrag waar ik me aan had over gegeven.

Mijn leven was “voldoende”, mijn zelfbeeld was “matig”. Mijn karakterprofiel van toen: chaotisch, onzeker en zoekend… altijd zoekend. Dat laatste maakte dat ik altijd vluchtte. Vluchten van mijn thuissituatie, van mezelf en van mijn hokjes bestaan.

15 jaar relatie waarvan 15 jaar om de foute redenen. Dat klinkt zwaar en is ook zo, maar toen de tijd heel bewust mijn keuze geweest. Ik ging iedereen laten zien dat ik deze relatie ging laten slagen, met of zonder zijn inzet. Er kwam een koophuis, een hond, een huwelijk en twee kids.

Maar ook geestelijke onderdrukking, vernedering en zielenpijn. Een relatie die niet gelijkwaardig is KAN NIET STAANDE BLIJVEN, zelfs niet als je alles geeft wat je in je hebt. Het voorjaar van 2012 besloot ik dat genoeg genoeg was, dat geen mens mij kon verwijten dat ik niet ALLES had geprobeerd.

Mijn mindset veranderde en voor ieder jaar van pijn verloor ik een kilo en met iedere kilo kwam het leven in mij terug. Maar hoezeer ik ook alle touwtjes zelf in handen terug nam, er miste iets, de onrust bleef. Ik ging shoppen, borrelen, stappen. Alles om maar van die onrust af te komen, niets hielp… tot overmaat van ramp verloor ik mijn baan en daar zit je dan. Zonder werk, in een huis met een man waar je van hebt gezegd er mee te stoppen, met twee plaatjes die er ook niets van snappen. Gevalletje zelfmedelijden zou je denken, maar nee……. want daar was Hij!

Hij sprak me aan, vroeg me of ik gelukkig was en maakte iets in mij los en gelijk iemand in mij wakker die dichter bij mij stond dan ik ooit had durven dromen. Zijn manier van aanspreken bezorgde mij rillingen en maakte me hongerig naar zijn ziel. We spraken over interesses, het leven en mijn doelen. Aldaar kwam een deel van mijn focus terug. Hij gaf me advies en een schouder, zijn eerlijke ongezouten mening en zijn ervaringen.

Langzaam schemerde zijn Dominante kantje door en alsof ik thuis kwam voelde het toen hij mij de eerste keer vertelde dat hij mij beheersen wilde…. Hij zei mij er over te lezen, raadde mij aan de info sites te bezoeken en daarna pas te bepalen of ik dit écht wel wilde. Ik wist het al, maar nam zijn advies ter harte en las me een versuffing.  Bij iedere letter voelde ik de berusting door herkenning over me komen. Ik stuurde een mail met een blozende smiley: “Ja ik weet het zeker”. Vanaf daar ging het beter, met iedere opdracht, iedere ontmoeting…

Geketend leerde ik vrijheid kennen. Er is geen betere manier je focus terug te krijgen dan wanneer je al je bewegingsvrijheid verliest. Er is geen mooier gevoel dan de trots in Zijn ogen lezen, na vernedering. Mijn ego groeide en de prachtige kleuren die mijn leven al had werden feller. Hij gaf geen kleur, hij gaf licht met zijn duister!

Voor het eerst in mijn leven werd mij duidelijk dat je submissie niet af kunt dwingen, maar dat dat enkel kan worden geschonken aan diegene die daar in mijn ogen recht op had. Mijn huis werd weer geordend, mijn kledingkast op kleur, mijn keukenlades netjes. Mijn sollicitaties netjes de deur uit, meer tijd voor en met mijn kids en blij met mezelf. Hij leerde me ‘mij’ mooi vinden en ik ben prachtig!!!
Hem dienen en trots maken door zelf in mijn leven te slagen. Zijn liefde verdienen, door van mijzelf te houden. Zijn tijd krijgen, door mijn eigen tijd volledig te benutten. En zijn hart en ziel mogen omarmen, door nooit meer aan mezelf en onze liefde te twijfelen.

Mijn verhaal is een samenvatting, een minuscuul klein stukje van het grote geheel. Een stukje waarmee ik wil laten zien dat BDSM geen spelletje is, geen kinky avondjes zo af en toe… niet voor mij in ieder geval. BDSM leert me door mij over te geven aan Zijn genade, omdat ik hem die macht geef, kan ik zien hoe kostbaar mijn leven is. Hoe belangrijk het is dat je van jezelf houdt en dat je enkel dan volledig je liefde aan een ander kan geven. Ik kan zeggen dat ik nu een leukere moeder ben, een betere vriendin, dat ik alles beter kan overzien door mijn focus.

Vooraf wist ik wel waar ik heen wilde, alleen niet hoe daar te komen. Nu weet ik dat nog niet helemaal….maar ik weet wel dat het pad – begroeid, donker of ongelijk – mij niet meer zal weerhouden. Ik maakte mijn Liefde, mijn Meester. Wij maakte van onze D/s, een liefdesverhaal. Het hardste hard is enkel zoet, wanneer het zachtste zacht de beloning is. Balans is ALLES en 24/7. Dat is de enige manier waarop ik het zou willen. Praten over de kinderen en over de boodschappen en met een blik van Hem aan zijn voeten gaan liggen en daar mijn vrijheid kunnen vinden in zijn beperking…

BDSM is voor mij gelijk aan de puurste liefde, altijd het beste in elkaar naar boven halen.

Liefs,

Manon N.

Trefwoorden: getuigenis – vrijheid door beperking – liefde – groei