Gastblog Miss Twinky: de onvoorstelbare kracht van de overgave – zondag 25 maart 2012
Nog voordat de eerste zonnestralen de kracht hebben om de wereld te verwarmen pingelt mijn mobiel al. Een sms’je van een collega.
We kennen elkaar al jaren en we zien elkaar eens in de zoveel tijd. Met haar heb ik mijn soms wat eigenaardige ontwikkelingen in mijn seksualiteit gedeeld. Ik heb met haar gesproken over passie en vinden wat je zoekt. Over liefhebben en geraakt worden in je diepste zijn.
Zij luisterde kritisch toe. Stelde zinvolle vragen en liet me de ruimte om te ontdekken. Het woord “BDSM” is nooit gevallen. Dat was ook niet nodig.
Het is haar wereld niet. Ze is getrouwd en al heel lang. Ze werkt en heeft zich opgewerkt in een directiefunctie bij een wat groter bedrijf. Ze staat haar mannetje zonder haar vrouwelijkheid te verliezen. In haar gezicht hebben de jaren zich afgetekend. Ze heeft donkere tijden gekend, en die overwonnen met een power waar veel vrouwen jaloers op zijn. Daarnaast is ze rete intelligent, ze verbindt zaken aan elkaar die een “gewoon” mens niet koppelt en daardoor vindt ze heel wat dingen uit. Die ideeën verkoopt ze dan weer.
Naast zakenvrouw is ze een toegewijde partner van een zeer ingewikkelde man. Met die toewijding en power heeft ze hem altijd recht gehouden. Zijn problemen werden achter gesloten deuren aangepakt en zij hielp hem met zorg en zelfopoffering.
“Je gelooft het nooit, maar ik heb als keurig opgevoed meisje gezoend met een vreemde meneer… ik ben helemaal van slag.”
Met mijn warrige hoofd lees ik het sms’je keer op keer. Dit is niet dezelfde vriendin, de vrouw van ijzeren normen en waarden. De vrouw van “hoort niet” en “kan niet”, vanuit de stellige overtuiging dat de wereld liever en zachter zou moeten zijn.
Dan pak ik de telefoon op om haar te horen. Ze klinkt in de war. Chaotisch en ook een beetje giechelig. Ze wil dit niet en het mag niet. Dit gevoel mag er niet zijn. Ze wil het opbergen.
We praten en in het gesprek komt ze langzaam tot antwoorden. Tussen de “het mag niet en hoort niet” door komen we tot de kern. Hij was lief en zacht tegen haar, zei lieve dingen. Maar toen hij haar zoende pinde hij haar vast tegen de muur. Hij maakte haar weerloos met een daadkracht die haar naar adem deed snakken. Die weerloosheid had haar diep geraakt…
Ze kalmeert steeds meer. Zij vertelt en ik begrijp. Ik snap wat het is om na jaren als power-vrouw door het leven te zijn gegaan, ze plotseling diep geraakt is. Er is iemand die haar aangeraakt heeft! Iemand die weet dat er naast die sterke kant ook een kwetsbare kant kan zijn. Een man die beide ziet én accepteert. Een man die haar muren van kracht doorprikt heeft en haar kwetsbare deel heeft aangeraakt. Daar waar niemand ooit mocht komen, neemt hij de leiding en laat haar zachtjes doch dwingend zien waar de echte behoefte ligt.
Ze is stil, ik ben stil, een traan van herkenning loopt over mijn wang.
“Weet je wat zo gek is? Hij noemde me “meisje”. En weet je wat nog gekker is? Ik vond het fijn!”
Ik snap dat, omdat ik de wereld ken die verborgen ligt in de kracht van het iemand echt zien. Ik herken de paniek omdat als je overgeeft de macht bij de ander komt te liggen. Ik doorzie de intense wens om iemands meisje te zijn…
Miss Twinky
Trefwoorden: kracht – overgave – sterk versus kwetsbaar – herkenning
Gastblog Michel: uit de seksuologiepraktijk – zondag 18 maart 2012
Als seksuoloog heb je vaak te doen met reacties en vragen van omstanders over hoe ik zelf over seks denk. En dan al die mensen met die seksproblemen en afwijkingen die ik zie…
Tja. Wat vind ik er zelf van? Als iedereen maar meerderjarig is en kan genieten, heb ik er geen moeite mee. Maar soms moet ik ook binnen een behandeling dit standpunt wat geweld aan doen. Dat geeft niets. Het gaat niet om mij.
Helpen vraagt nu eenmaal een non-judge-houding. Enkel een open mind hebben of ruimdenkend zijn, is niet genoeg. Non-Judge: niet (ver)oordelen. Niet denken in problemen of disfuncties, maar denken in behoeften en in mogelijkheden. Aan de slag. Ook als er een maatschappelijk taboe heerst. Ook als er wettelijke kaders knellen. Aan de slag.
Hulp is vaak geboden tussen partners. De een wil dit. De ander wil juist dat. De een wil touchy-feely. De ander wil een stevige zweep voelen. Dit breng je niet altijd met elkaar in overeenstemming, als de behoeften in de basis zo sterk verschillen. Maar vaak ook wel. Dat zijn de leuke behandelingen. Praten en later thuis ervaren of de eigen behoeften niet aan herziening toe zijn. Ervaringsleren. Genieten is ondergaan. Denken is belemmerend. Dus vaak toch, voorzichtig, een beetje proberen.
In andere gevallen zoek je met de partners uit in welke mate er ruimte is voor de eigen beleving of juist die van de partner, maar dan dus buiten de deur. Als de basis goed is hoef je elkaar in vrijheid toch niet tekort te doen? En, er blijft vaak heel veel samen over. Vaak ruim voldoende, naast openheid over wat daarvoor vaak verborgen was.
Maar ik koers af op het verleggen van grenzen en ervaren van het nieuwe.
Michel de Bruijn
Trefwoorden: non-judge-houding – behoeften – mogelijkheden – verleggen van grenzen
—–
Gastblog Miss Twinky: Hm, ik weet het niet… – dinsdag 13 maart 2012
Als kind al vond ik het boeiend om te ontdekken wat andere mensen lekker of spannend vonden. Eindeloos heb ik met mijn dokterskoffertje gespeeld en de grenzen opgezocht van wat wel en niet hoorde. Samen met buurjongetjes en vriendinnetjes spelend ontdekken. Geen seks, wel sensualiteit. Ontdekken van je eigen lichaam en dat van de ander.
Ik denk dat ik me eigenlijk altijd bezig heb gehouden met de verborgen kantjes van andere mensen, de scheidslijn tussen wat mag wel en wat mag niet. Niet dat ik een buitensporige del was, nee helemaal niet! Binnen de grenzen van wat hoort en netjes is, zoeken naar de ruimte, uitproberen en ontdekken.
Mijn waarden en normen waren stichtelijk. Dat betekende dat ik me altijd vreselijk verliefd voelde maar nooit echt “iets” met de ander zou willen. Ik was verliefd op het gevoel van verliefdheid en erotiek. Daar speelde ik ook wel mee. Achteraf gezien, misschien ook wel op het randje. Wel uitdagen maar niet laten toehappen. Hele stoute dingen bedenken en fantaseren maar nooit echt doen of toelaten. Zeker dat ik de kans wel gehad heb, de vraag, de smeekbede maar dat deed ik “natuurlijk” niet.
De vriendjes die later kwamen bleven lang. Ik ging voor stabiliteit en een gezin. Een periode heb ik mijn sensuele ik weggestopt. Ik heb net gedaan of ze er niet was en voelde me, achteraf gezien steeds leger worden.
Toen kwam er iemand die me vroeg me over te geven in zijn handen. De controle los te laten en me mee te laten nemen een onbekende wereld in. In mij werd opnieuw het leven wakker. Ik werd geraakt in spanning en spelen. Ik werd blij en voelde opnieuw dezelfde kriebels van vroeger. Me op het randje begeven van wat wel en niet kan en mag. Genieten van sensualiteit en uitdaging. Onder strikte voorwaarden en afspraken zijn we getuimeld in een omgeving waarin ik werd uitgedaagd mezelf opnieuw vrij te geven. Die kriebels te voelen en gelukkig te worden met mijn vrouw-zijn. Hoe meer in controle hij was, des te lekkerder ik het vond. Daar ontstond ook de verwarring want eigenlijk vind ik het niet horen, vind ik het niet passen bij de tijdsgeest van 2012. Toch blijf ik getriggerd. De grenzen opzoeken. Tot hoe ver kan ik gaan? Wat durf ik wel en niet te doen? Hij zei:” Je bent een BDSM-er”. Ik riep heel hard: “Nee!” Ik hou niet van hardvochtigheid, ik wil geen pijn, ik zoek geen gothic-achtige leermeester. Ik wil spelen, intens lekker spelen op het randje van wat wel en niet kan. Dus speelden we, steeds meer op de grens, steeds meer zoeken naar wat er triggert en waarom het me raakt. Zoeken, lezen en doorgronden. Mijn behoefte aan informatie was groot.
Je moet naar een kinky website en daar zoeken onder BDSM kreeg ik als tip. Maar de websites deden me huiveren, kotsmisselijk duwde ik soms de knop uit omdat wat ik zag zo hard, kil en plastisch was. Toch keerde ik keer op keer terug. Tussen de regels door, als ik goed zocht, vond ik mooie, spannende verhalen. Verhalen die wat met me deden, heftige reacties opriepen. En ik snapte niet waarom. Boos werd ik ervan, ik ben helemaal geen BDSM-er. Ik kijk naar die wereld en zoek er soms kleine facetten uit die ik lekker vind. Ik mag graag experimenteren, verder niet.
Als ik een avondje lekker met vriendinnen zit te kletsen, herkennen ze zichzelf in mijn verhaal. Zij zijn inderdaad ook op zoek naar meer, naar uitdaging, naar erotiek en spanning. Als ik heel voorzichtig vertel wat ik uitprobeer dan kijken ze me met ongelovige ogen aan. Ze hangen aan mijn lippen. “Vertel me meer, vertel me meer!” Ze herkennen mijn zoektocht naar seks die meer is dan functioneel. Ze willen weten wat ik dan doe en hoe ik dat doe. We fluisteren een beetje want het hoort natuurlijk toch niet.
“Jeetje, jij bent effe kinky, zeg!” zei laatst mijn beste vriendin. “Ik ben helemaal niet kinky”, beet ik haar snel toe. Waarop ik naar de keuken liep voor een kop thee. “Nou oké dan, een beetje kinky met een knipoog naar BDSM. Ik ben, denk ik, een rechtgeaarde TWINKY. De sprankeling en de knipoog naar een wereld waarin ik niet hoor. Een beetje wel, maar niet te heftig, gewoon lekker!” Ze snapte het volledig.
Ik denk dat veel van mijn vriendinnen eigenlijk allemaal een beetje twinky zijn. Er ligt een groot verlangen meer uit liefde en seksualiteit te kunnen halen. Ik zie het in de twinkeling van hun ogen als ik hen eerlijk vertel wat ik zo lekker vind…
Miss Twinky
Trefwoorden: getuigenis – uitdaging – erotiek – spanning – zoektocht – wat wel en niet hoort