februari 2012

Heb je wel eens gedroomd van volgende zaken? Van seks te hebben met handboeien om? Geblinddoekt te worden? De toelating te moeten vragen om te mogen klaarkomen? Om opdrachten uit te voeren die kinky en spannend zijn?  Om gewaagde kleding te dragen en je zo te moeten vertonen aan anderen? Om je partners genot te kunnen beheersen? Om je over te geven aan de macht van je bedgenoot? Om genot en pijn te combineren? Om dingen op commando te moeten doen die eigenlijk niet horen of netjes zijn? Om iemand pijn te mogen doen? Of om pijn toegediend te krijgen?

Ik verwed er wat op dat de kans groot is dat je over één van die dingen wel eens nagedacht hebt. Misschien zelfs al eens wat op jezelf uitgetest hebt of al eens geëxperimenteerd met vriend of vriendin.

Ik verwed er nog meer op dat je als kind wel eens spelletjes speelde die te maken hadden met iemand gevangen nemen en vastbinden. Meester of doktertje spelen waarbij jij kon beslissen wat er gebeurde. Of paardjerijden met de teugels in jouw handen. Stiekem stoute dingen lezen of bekijken en daar opgewonden van worden. Of iets niet mogen en het toch lekker doen ook al was het toch een “vies” spelletje. Of mateloos gefascineerd  door een strenge leerkracht, een dominante vrouw, een leidinggevende. Met knikkende knieën een politieagent of militair die orders geeft zitten bewonderen.  Jezelf of een ander wel eens pijn toedienen en merken dat je er een lekker gevoel van kreeg.

Dat zijn allemaal zaken die je misschien wel zal herkennen. Zaken die mensen die BDSM beleven ook lekker vinden. Ieder op zijn wijze en intensiteit, vrijwillig en bewust, openlijk of verborgen. Dit is de speeltuin van mensen die BDSM beleven.

De vraag die ik jou stel is: herken je het?
En een vraag die je jezelf kan stellen: moet ik er wat mee?
Mijn antwoord zou “ja” en “nee” zijn.  Dat hangt van de antwoorden af op de volgende vragen:  Hoe sterk zijn mijn verlangens? Kan en durf ik er met anderen over praten? Met mijn partner? Droom ik er stiekem van om die zaken eens uit te proberen? Durf ik mijn verlangens onder ogen te zien en durf ik ermee te gaan experimenteren?

Of je het nu BDSM of seks met een kinky kantje wilt noemen? Wat maakt het uit? Wat echt essentieel is, is het gevoel dat je erbij krijgt. Het gaat over of én hoe jij het vorm wil geven. Het ontdekken van jouw diepste seksuele identiteit en geaardheid.
Durf je die uitdaging aan? Ben je bereid om deze spannende speeltuin binnen te treden en samen op een vrijwillige en verantwoordelijke wijze te gaan spelen? Durf je de ander vertrouwen dat die je gaat geven waar je je al lang stiekem van droomde? Ben je in staat iemands wensen te respecteren en je aan de regels van het spelletje te houden?

Is jouw antwoord op deze laatste serie vragen een volmondig “ja”? Dan raad ik je aan te gaan ontdekken. Doe het slim en stapje voor stapje. Met wijsheid en beraad ga je een wereld ontdekken die je volledige vervulling kan schenken. In boeken en op internet kan je talloze prachtige verhalen vinden die beschrijven hoe gezonde mannen en vrouwen hun BDSM-verlangens beleven en hoe hun leven een ongekende extra dimensie kreeg. Hoe ze volkomen geluk vonden door hun verborgen wensen in een gespeelde werkelijkheid om te zetten.

Het waarom voor deze blog ligt in het feit dat ik mijn volledige vervulling als mens gevonden heb door mezelf als BDSM’er te aanvaarden en het samen met anderen te gaan experimenteren en beleven. Het heeft me nooit meer bij mezelf én de ander gebracht dan nu het geval is. En jou wens ik hetzelfde toe.

S. Sebastianus

Trefwoorden: BDSM – kinky seks – uitnodiging tot ontdekken

—–

Moet BDSM mainstream worden?– zaterdag 18 februari 2012

Die vraag las ik recent op een BDSM-forum. Het standpunt van de “original poster” was dat er tegenwoordig heel wat pogingen zijn om BDSM onder de aandacht te brengen. Er lijkt inderdaad meer media-aandacht. Ditmaal niet zo zeer gericht op de excessen, maar meer op informatieverstrekking. Maar er zit toch steeds een behoorlijk vleugje sensatiezucht bij, merkt de schrijver op. Is dat wel handig of gewenst?

Daarbij zaten ook enkele andere vragen: “Zijn de mensen die naar buiten treden om te vertellen over BDSM wel “onze spreekbuis”? Willen we dat deze mensen gaan vertellen hoe “wij” BDSM beleven? Komt met die sprekers wel genoeg nuancering aan bod? Is hun verhaal wel het onze?” En verder: “Moet BDSM wel mainstream worden? Blijft het niet beter wat “elitair?” Misschien is het wel helemaal niet wenselijk dat het mainstream wordt omdat dan de commercie er zijn greep op zou doen en dreigt daardoor juist niet dat – wat voor velen toch als iets geheims, “verboden” en spannends beleefd wordt – een beetje “gewoon” te worden?”

Interessante vragen!

Ik stel er een paar bij. Zouden homo’s en lesbiennes het erg vinden dat de beleving van hun geaardheid meer mainstream is geworden? Is homoseksualiteit inmiddels wel echt zo mainstream? Worden er niet dagelijks nog mensen juist om die geaardheid bekritiseerd, gediscrimineerd, uitgesloten, ja soms zelfs nog in mekaar getimmerd? Hun strijd is al tientallen jaren geleden begonnen; eveneens vanuit een soort “outcast positie”. Soms zelfs heel bewust door een kleinere groep gecultiveerd!  Ook daar zijn mensen zich gaan outen en waren er media die “erop gesprongen” zijn omdat het wel sensationeel nieuws vormde. Ook transgenderisme zit nog volop in die “oorlogszone”. Nu hoeven ze al niet meer naar Cassablanca om zich te laten verbouwen, maar om nu te zeggen dat het allemaal easy going is? Nou nee!

Kan het dan fout zijn dat mensen over hun geaardheid gaan getuigen? Moeten we het erg vinden dat bepaalde “onverkozen vertegenwoordigers” van onze geaardheid gaan praten met de media? Moeten we de sensatiezucht er dan maar niet voor lief bijnemen?

Stel. Er komt iemand op televisie praten over zijn of haar beleving van vanilla-hetero-seks. Moeten alle vanilla-hetero’s zich dan gaan vereenzelvigen met die ene persoon? Is die ene persoon dan de spreekbuis voor alle vanilla-hetero’s van deze wereld? Ik dacht het niet! Sterker nog. Zo wordt het ook niet bekeken door die mensen. Ieder beleeft zijn of haar geaardheid op een vrije wijze, en zolang er geen essentiële mensenrechten of wetten worden overtreden kan ongeveer alles.

Zo ook kijk ik tegen die mediahonger van de laatste tijd aan wat betreft BDSM. Laat BDSM’ers maar praten over hun geaardheid. De wereld kan er alleen maar wijzer van worden. En baadt het allemaal in een zweem van sensatie en ophef? So what the hell?! Als je aandacht krijgt, dan zal je die aandacht waard moeten zijn. Heb je een zwak verhaal, dan val je toch door de mand. En zijn we niet zelf de oorzaak van die sensatiezucht? Maken media niet juist handig gebruik van dat wat we allemaal toch wel stiekem wensen en dat is graag in iemands slaapkamer kijken?

Nog elke dag lees en hoor ik BDSM’ers bevestigen dat ze niet zo maar in de openheid durven en kunnen. Dat ze vrezen dat ze bekritiseerd, gediscrimineerd, uitgesloten, ja misschien wel dreigen in mekaar getimmerd te worden. Is dat dan de manier waarop we BDSM wensen te beleven? Maakt dat het dan zo lekker geheim, verboden of spannend?

Seksuele beleving – van welke aard dan ook – is iets wat we zelf vorm geven. En of je BDSM nu in je slaapkamer, op een openbare happening of een privé-dungeon beleeft, hard of zacht, professioneel of privé, dat is jouw keuze. Zolang je het veilig en verantwoordelijk doet en met wederzijdse toestemming blijft het even spannend en verboden zoals je dat zelf wilt. Het is niet omdat mensen gaan praten over BDSM dat het minder lekker wordt voor jou, toch?

En als de commercie zijn greep doet op BDSM, is dat dan zo erg? In onze kapitalistische wereld is commercie wat de wereld doet draaien (of je dat nu leuk vindt of niet) en is het aan elke consument om te kiezen tussen: “Ik laat me lekker verneuken door dingen te kopen die ik niet echt nodig heb tegen een belachelijk (te) hoge prijs” of “Ik stel me kritisch op en informeer me op een degelijke wijze en kies verantwoord”. Maar om verantwoord te kunnen kiezen, moet je toegang tot informatie hebben. Veeeeel informatie en liefst van zoveel mogelijk verschillende mensen! Dus juicht informatie toe en verspreidt ze mee! Laat ze maar praten en schrijven … en haal er uit wat voor jou relevant is!

S. Sebastianus

Trefwoorden: mainstream – sensatie – informatie – getuigen